Foreign Policy Research Institute
Dışpolitika Araştırma Enstitüsü- FPRI
Tarihi: FPRI, 1955'te Robert Strausz -Hupe tarafından Pennsylvania Üniversitesi'nin bir bölümü olarak kuruldu. Sonra, "dünya olayları dergisi Orbis"i yayınlamaya başladı. 1957'den sonra üç ayda bir yayınlandı. Strausz -Hupe derginin kurucu editörü, William Yandell Elliott ve Henry A. Kissinger danışman editör heyeti kurucu üyeleriydiler ve görevlerine uzun yıllar devam ettiler.
Enstitünün uzun süreli Wells'çi misyonu -Sovyetler sonrası bir Amerikan dünya imparatorluğu kurmak, milli devletleri kaldırmak- Strausz -Hupe'nin başlangıç makalesi "Yarının Dengesi"nde savunuldu. SSCB'nin çöküşünden sonra, "Yarının Dengesi" Orbis'in 1992 kış nüshasında tekrar yayınlandı, o dönem editör Daniel Pipes'tı. Pipes'a göre, girişte de bahsedildiği gibi, Strausz Hupe,'nin tezinin tekrar yayınından maksat FPRI'nin emperyal kuruluş amacına iman tazelemekti.
Pipes, yeni dünya düzeninin, bir Amerikan dünya egemenliğine bağlı olarak, şimdi her zamankinden daha çok gerektiğini yazdı; amaç "Batı kültürünün ve insanlığın bekasını sağlamak"tı. Karşı düşman "Asya halklarının siyasi uyanışı" ile büyüyen tehditler ve kitle imha silahlarını elde etmeleriydi. Böylece FPRI, özellikle "Uygarlıklar Çatışması" savaş tahrikçiliğine yazıldı, bu Samuel Huntington ve Bernard Lewis tarafından enstitünün danışman heyetinde açıklandı.
Strausz -Hupe'nin 1957 "Geleceğin Dengesi" makalesi özetle der ki:
"ABD'nin önündeki mesele dünyayı bu kuşak içinde liderliği altında birleştirmektir. ABD'nin bu işi ne kadar çabuk ve etkin yapacağı ABD'nin bir lider güç olarak devamını, muhtemelen Batı kültürünün devamını ve yine muhtemelen insanlığın devamını etkileyecektir."
"...Bu iş yakın gelecekte bitirilmelidir, bunun iki baskın gerekçesi vardır:
1) Asya halklarının politik uyanışı ve büyük nüfus artışı uluslar arası ve bölgesel güç dengesini değiştirmekte ve bölgesel ve uluslararası çatışma ve savaşların haberciliğini yapmaktadır.
2) Görülebilir gelecekte ABD, Rusya ve İngiltere dışında başka birkaç ülke daha nükleer ve diğer kitle imha silahı sahibi olacaktır. "
"...Böyle bir evrensel düzenin kurulması şimdi anarşiye ve insanın mağaralarını terkettiği günden beriki kazanımlarının yokoluşuna tek alternatiftir. Buradaki tek soru, kendi suret ve hakimiyetlerinde evrensel düzeni gerçekleştirecek milletin kim olduğudur...."
"... Millilik bu yüzyılın en güçlü gerici kuvvetidir... o şiddet ve dikta okulu olmuştur. Dar görüşlüdür; modern teknolojinin istek ve vaadlerini ihmal eder; mal ve fikirlerin değiştokuşuna engeldir; böylece ekonomik ve kültürel gelişimi durdurur."
"...ABD şimdi tarihi zorunlulukla karşıkarşıyadır. ABD federal l iktidarın tek sahibi olarak ayaktadır. Tek soru şudur: ABD yapılması gerekeni yapacak mıdır?..."
"Gelecek dünya düzeni Amerikan evrensel imparatorluğu mudur? Bu olmalıdır -öyle ki, Amerikan ruhunun damgasını taşımalıdır... Gelecek düzen tarihsel dönüşümde son aşamayı temsil edecek ve yüzyılın devrimci ilerleyişini taçlandıracaktır. Amerikan halkının misyonu milli devletleri gömmek, onların kalan halklarını daha büyük bütünlerde birleştirmek, ve elindeki güç ile yeni düzenin muhtemel sabotörlerini (onların insanlığa kokuşmuş bir ideoloji ve kaba kuvvetten başka sunacağı yoktur) caydırmaktır... Gelecek elli yılda gelecek Amerika'nındır. Amerikan imparatorluğu ve insanlık rakip değil ve fakat, barış ve mutluluk içindeki evrensel düzenin iki adı olacaktır. "Novus orbis terrarum" (yeni dünya düzeni)."
Strausz -Hupe'nin FPRI misyonunu yazısındaki çerçeve ile onun Isaiah Bowman'dan destek görmesi birbiriyle tutarlıdır; bu kişi Albay edward House, Walter Lippmann ve Theodore Marburg'un "beyin tröstünde" önemli biri olup, bunlar Woodrow Wilson'un başkanlığını yürüttüler ve bir seri özel Wall Street -Londra istihbarat halkasından destek gördüler; "Inquiry" de (Soruşturma) bunların içindeydi. Bir yandan bir sağcı anti-komünist ideolojiyi savunurken, Strausz -Hupe H. G. Wells'in ütopist dünya federalist görüşünü temsil ediyor ve Amerikan cumhuriyetçi entelektüel geleneğinden nefret ediyordu.
FPRI'nin misyonu, Strausz -Hupe'nin 1961'deki kitabı "Forward Strategy for America"da (Amerika İçin İleri Strateji) tekrar ele alındı; burada Varşova Paktı ve Sovyetler içinde saldırgan politik ve gizli operasyonları öneriyordu: "Hiç nedeni yokken", diyordu "objektif durum ele alındığında, Batı neden Komünist manevrayı neden engelleyip Soğuk Savaşı düşman topraklarında yürütmesin ve şimdi olduğu gibi kendininkini de yürütsün?"
Harvard'ın İslam bilimcilerinden Robert D. Crane (CSIS - Center for Strategic and International Strategy kurucusu, Richard Nixon'ın birinci dışpolitik danışmanı (1963-68), ve Kissinger yönetimindeki Ulusal Güvenlik Konseyi yardımcı direktörü) Strausz -Hupe'nin ona önerdiği FPRI yönetim koltuğunu geri çevirdi. Ama öte yandan Strausz -Hupe'nin fikirlerini Kissinger'ın Moskova ile ortak hakimiyet kavramına (dünyayı iki kutuplu emperyal anlaşmalarla yönetmek) karşı ağırlık olarak kullandı. "Strausz -Hupe için", diye yazıyordu Crane, "Kissinger'ın tersine komünizm bir jeopolitik güç değil, bir şer imparatorluğudur. Strausz -Hupe bana 1965'te kurumuna gelecekteki halefi olarak katılma teklifi yaptığında, benden komünizmle uzlaşma gibi sahte kabuller (sahte tanrılar) hakkında bir de kitap yazmamı istedi. Bu fikirler Kissinger'ın gözetiminde bir "ortak hakimiyet" (condominium) stratejisi ya da dünyanın çift kutuplu kontrolü ile ilgili olarak yerleştiriliyordu." Crane dikkatliydi, "Londra ve diğer yerlerdeki global strateji konseylerine katılmamış olmakla birlikte, Strausz Hupe hiçbirzaman düzenin iç mahfillerinden uzak kalmamıştır... Yine de Strausz -Hupe pragmatik güç sahiplerinin çevrelerine girip çıkmıştır; belki de nihai hedefi Kissinger'ınkiyle aynıydı; yani global gücü Amerika'daki elit düşünceyi kontrol ederek kontrol etmek... Strausz -Hupe'nin dehası... onun bu kaos güçlerine karşı "uzatılmış çatışma"yı kazanmak için "ileri stratejisi"nde yatar." FPRI, ayrıca Amerikan siyasi aygıtı içindeki kimi lider sağ Siyonist şebekelere de yataklık yaptı ve İsrail'in "güvenilmez müttefik" savaş kışkırtma yeteneğini de kendi "ileri stratejisine" dahil etti.
Foreign Affairs'in Yaz 1993 nüshasında Samuel Huntington'un makalesi "Uygarlıklar Çatışması" çıktıktan aylar sonra, Middle East Forum (Ortadoğu Forumu - 1990'da FPRI'ye bağlı birim olarak kuruldu), "Middle East Quarterely" adlı yayınını çıkardı, bu derginin amacı İslam'ı düşman bir güç olarak sunmak ve Huntington'un Ortadoğu politikasını desteklemekti. Pipes "Middle East Quarterely"nin editörüdür. Middle East Forum 1994'te "yarı bağımsız" statüye kavuştu, ama Pipes FPRI'nin direktörü olarak kaldı.
FPRI ve Middle East Forum, Amerikan Kongresi'ne, federal makamlara, think -tank'lere ve çeşitli ulusal ve uluslar arası medyaya "akademik" araştırmalar, raporlar ve görüşler sunmakla sorumludur. Tüm çalışmalarda konu aynıdır: İslam düşmandır, ve Amerika tüm Ortadoğulu ve Afrikalı güya Batı ile harpte olan "terörist rejimlere" karşı çıkmanın ve askeri seferin sorumluluğunu almalıdır.
FPRI ayrıca Çin'i ABD'nin bir sonraki büyük düşmanı gösteren kampanyanın da merkezidir ve Clinton yönetimine karşı yapılan "Chinagate" saldırılarına da üs olmuştur. Çin'le kaçınılmaz bir savaş kampanyasının temelini 1997'de yayınlanan "The Coming Conflict With China" (Çin'le Gelecekteki Çatışma) kitabı teşkil eder; yazarlarından biri FPRI'den Ross Munro olup, aynı zamanda 1990-97 FPRI Asya Program direktörüdür. Kitaba göre ABD'nin Çin politikasını belirlemedeki Çin'in başarısının önemli bölümünün müsebbibi Amerika'daki "Yeni Çin Lobisi"dir. Oysa, eski bir ABD hükümet görevlisi olup Çin'le ticaretten kar edenlerin başında Alexander Haig gelir, o da FPRI mütevelli heyeti üyesidir. Haig son sözü söyler ve Munro yeni bir iş arar.
Kilit Personel:
Daniel Pipes: Direktör (1986-1993). Middle East Forum'un da direktörüdür (1993 -bugün); Hollinger Corp.'un gazetesi "Jerusalem Post" ve Rupert Murdoch'ın "New York Post"unda köşe yazarı, Harvard Üni.'den Ph.D. sahibi, 6 yıl yurtdışında okudu (Mısır da dahil), Chicago Üni.'de, Harvard Üni.'de ve ABD Deniz Harp Koleji'nde (US Naval War College) ders verdi; Dışişleri ve savunma bakanlıklarında görevler aldı, eski Fulbright Board yabancı burs kurumunun başkanı (1992-93); Savunma Bakanlığı "Özel Terörizm Teknolojisi Görev Gücü" üyesi (Special Task Force on Terrorism Technology), ve CFR (Council on Foreign Relations) üyesi.
Ronald S. Lauder: Estee Lauder kozmetik imparatorluğunun mirasçısı, Ariel Sharon'un ve Benjamin Netanyahu'nun öndegelen finansçılarından olup, Ronald Reagan dönemi ABD'nin Avusturya büyükelçiliğini yapmış; bu makamı kullanarak, Dünya Yahudi Kongresi (World Jewish Congress) başkanı Edgar Bronfman'la birlikte, Avusturya Cumhurbaşkanı Kurt Waldheim'e karşı kampanya yürütmüştür, eski Yahudi -Amerikan örgütleri başkanları konferans başkanı; gelecekte Bronfman'ın yerine WJC (Dünya Yahudi Kongresi) başkanlığı bekleniyor.
Alexander M. Haig, Jr.: Eski Nixon Beyaz Saray yardımcısı (Kissinger'ın emrinde); burada Watergate'teki "derin gırtlağın" o olduğundan kuşkulanılıyor; eski NATO müttefik kuvvetler komutanı, Reagan dönemi dışişleri bakanı, 1982'de İsrail'in Lübnan istilası sırasında Ariel Sharon'la işbirliği ile işine fesat karıştırmaktan kovuldu, daha sonra Kissinger'la İtalya'daki P2 Mason Locası skandalına da karıştığı anlaşıldı.
James Courter
Midge Dexter
Samuel P. Huntington
John F. Lehman, eski Donanma Bakanı
Bernard Lewis
Martin Peretz, "The New Republic" editör ve yayıncısı; eski Harvard profesörü, Al Gore'un akıl hocası ve finansörü Donald H. Rumsfeld, Savunma Bakanı Richard Thornburgh, eski Pennsylvania valisi, Başkan Reagan ve Başkan George Bush (baba) dönemi adalet bakanı, "Thornburgh doktrini" ile maruf, buna göre Amerikan yasalarının dünyanın heryerinde geçerliği vardır.
R. James Woolsey, ilk Clinton dönemi CIA direktörü; Irak'a savaş savunucusu ("2 Dönem" ya da "Terörizme Savaş")
Faaliyetler:
Pipes'ın yanısıra FPRI'nin başka bir önemli sözcüsü de Steven Emerson'dur. Emerson FPRI'ce desteklenerek "Muhammed'in Ordusu: İslami Fundamentalizmin Yükselişi" (Mohammed's Army: The Rise of Islamic Fundamentalism) kitabını yazdı. FPRI araştırmacısı MEF editör kurulu üyesi Khalid Duran, Emerson'la birlikte "Amerika'da Cihat" (Jihad in America) adlı videoyu hazırladı; video TV kanallarında yayınlandı ve İslam'ı düşman olarak tanıttı. Diğer FPRI çalışan ve üyeleri arasında sıksık medyaya çıkıp Ortadoğu ülkelerine karşı geniş askeri harekat isteyen Laurie Mylorie ve David Wurmser da vardır, ikisi de aynı zamanda American Enterprise Institute üyesidir.
FPRI "11 Eylül Sonrası Dünya" (The World After September 11) adlı aylık kurslar ve yine "Savaş ve Terörizm" konulu aylık brifingler vermektedir.
17 Ocak 2002'de FPRI 5. Yıllık Strausz -Hupe Semineri'ni sunmuş, burada yazar Robert D. Kaplan, kitabı "Savaşçı Politikası" (Warrior Politics) üzerine konuşmuştur (Kaplan bir FPRI konuk eğitimcisi ve FPRI toplantılarının önemli konuşmacısıdır). Kitabında Strausz -Hupe'nin iddiası olan global bir imparatorluk gereğini savunmuş, milli devlet sistemini dağıtmak için Kaplan "yeni bir pagan ahlak" gereğini savunmuştur; bu onun Wells'çi dünya diktatörlüğüne giden emperyal militarist politikalarına gereklidir.
FPRI ve MEF'in şimdiki hükümet görevlileri ile bağları önemlidir. Eski bir FPRI yönetim kurulu üyesi olan Donald Rumsfeld, şimdi savunma bakanıdır. FPRI, (eski ç.n.) Savunma Politik Kurul başkanı Richard Perle'i de desteklemektedir. FPRI'nin web sitesinin yayınladığı e -notalar içinde 30 Kasım 2001'deki "Sonraki Durak: Irak" idi, Richard Perle tarafından yazılmıştı.
MEF 2002 brifinglerini 22 Ocak 2002'de başlatmış ve Perle konuşmacı olarak ABD'nin önündeki savunma sorunlarını ele almıştır. Eski FPRI kurulu üyesi ve Asya uzmanı Dov S. Zackheim, şimdiki savunma bakan yardımcısı (kontrolörü) ve savunma bakanlığı baş muhasibidir.
FPRI/MEF'in bir uydusu da ABD Özgür Lübnan Komitesi'dir (United States Committee for a Free Lebanon - USCFL). Daniel Pipes burada da yayın organı "Ortadoğu İstihbarat Bülteni"nde (Middle East Intelligence Bulletin) danışmanlık yapmaktadır. Aşırı sağ bir örgüt olan bu kurumun İnternet sitesi "Dünya'da Ençok arananlar - Terörizmin Devlet Destekçileri" başlığıyla açılmakta, İran'dan Ali Hameney, Irak'tan Saddam Hüseyin, Suriye'den Beşşar Esad, Libya'dan Muammer Kaddafi, Küba'dan Fidel Castro, Kuzey Kore'den Kim Jong -il, Sudan'dan Ömer Beşir ve Afganistan'dan Usame bin Ladin'in resimleri yeralmaktadır. (1)
Web sitesinde, ayrıca tüm dünyadaki terör ve ihtilal gruplarının bir listesi verilmektedir. USCFL üyeleri Altın Halka destekçileri arasında Richard Perle, David Wurmser, Daniel Pipes ve diğer FPRI ve MEF üyeleri vardır (bkz. http://www.freelebanon.org .)
FPRI ve MEF doğrudan Washington Institute for Near East Policy (Washington Yakın Doğu Politika Enstitüsü - WINEP) ile muhataptırlar. Bu kurumun idari heyetinde Mega komitesinin birkaç üyesi oturmakta olup, aralarında Edgar ve Charles Bronfman ve Max Fisher vardır. WINEP'çe, 1985'teki başlangıcından beri yayınlanmış 56 politik makaleden neredeyse üçte biri FPRI, Orbis, MEF ya da Middle East Quarterely editör ya da kurul üyelerince yazılmıştır.
Patrick Clawson (daha önce IMF ve Dünya Bankası'nda çalıştı) WINEP'te araştırma direktörüdür. Kendisi FPRI'de öndegelen bir üye ve Pipes'ın Middle East Quarterely'sinde şef editördür; Orbis'teki editörlüğü de devam etmektedir. Martin Kramer, üç kez WINEP'te araştırmacı olmuştur ve Middle East Quarterely'nin editörüdür.
FPRI'nin finansı: (IRS (2) 990 formlarına göre - 1985 -2000)
Bradley Foundation (21 bağış) 1,373,600 $
Sarah Scaife Foundation (15 bağış) 1,070,000 $
Carthage Foundation (2 bağış) 75,000 $
Olin Foundation (17 bağış) 995,000 $
Smith Richardson Foundation (2 bağış) 97,500 $
Toplam: (57 bağış) 3,513,600 $
Not: The Middle East Quarterely, Bradley Foundation'dan 130,000 $ tutarında bağışı 1996-98 arası aldı (IRS 990 formlarına göre). WINEP 6 bağışı (574,509 $) Smith Richardson Vakfı'ndan ve Bradley Vakfı'ndan aldı (IRS 990 formları, 1992-2000).
Kaynak: Zbigniew Brzezinski and September 11th, February 2002,
EIR Special Report
Notlar:
1-Bilgiler 2003 yılına aittir ç.n.
2-IRS: Internal Revenue Service: ABD Vergi Dairesi
3- Eski CIA Ankara istasyon şefi - ç.n.
Kaynak: YARIN Dergisi, Haziran 2004
Çeviren: Altay Ünaltay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder